بیــا که بی رخ تو طاقــتـی نـدارم من           به غیـر دیــدن تو حـاجــتـی ندارم من

گــل همیشه بهـارم تو هـستی و بی تو           به سِیر باغ و چمن رغبــتی ندارم من

به غیر نقش ولای تو از ازل ای دوست           به لــوح سینۀ خـود زیـنــتی ندارم من

تمام عزت من از طفیل مهــر شماست           بــدون مـهــر شمـا عـزتـی نــدارم من

از آن زمان که مـرا با تو آشنــا کردند           بـه غــیـر بندگــیت عـادتــی ندارم من

تویی که مـحـرم راز دل غــریب منی           به جـز تو با دگری صحبتی ندارم من

گذشت عمر من و چشم من به ره مانده           بــیـا امـیـد دلــم فــرصتــی نــدارم من

اگر چه من ز گنــاهم دل تو را خستـم           اگـر چه غیــر ریــا طاعتی نـدارم من

به جان فاطمه هرگزمران مرا زین در           که غـیــر تو به کـسی الفتی ندارم من

مـرا به رسم غــلامی  قبول کن مـولا           اگــر چه روسیه ام، قــیمتی ندارم من

«وفائیم» من و بر عشق تو وفــادارم           اگـر چه در خور تو خدمتی ندارم من